Getting used to it!

Allereerst leuk om de reacties te lezen op m'n vorige verslag! Heb daar nu ook foto's van geplaatst. Afgelopen paar dagen heb ik de tijd genomen om de wat serieuzere zaken op orde te krijgen, zoals een NZ bankrekening, NZ simkaart, supermarkt. Plus dat ik aan ook even kon wennen aan de andere gewoontes in NZ. Bijvoorbeeld:

-- Rechts = links, Links = rechts, en het wordt.. Opletten! --

Van tevoren wist ik dat Kiwi's (Nieuw-Zeelanders) links rijden, maar moest er toch even aan wennen. Het zit er bij mij zo ingebakken om met oversteken eerst links en dan rechts te kijken, dat ik regelmatig toch een stapje terug moest zetten deze dagen. Het is hier natuurlijk eerst rechts en dan links(!) Tot nu toe heb ik het meeste lopend afgelegd, maar zal binnenkort een eigen mountainbike regelen. Er zijn eigenlijk nauwelijks Nieuw-Zeelanders die op de fiets stappen. Hetzij vanwege de heuvels/afstanden, of omdat ze het overige verkeer niet vertrouwen. Niet elke automobilist is namelijk fietser-vriendelijk. Bovendien zijn er weinig fietspaden of zebrapaden zoals wij dat kennen. De meerderheid van mijn huisgenoten heeft echter al een fiets en vindt het prima te doen. De supermarkt zit dan ook op een halfuur loopafstand en mijn stage zo'n driekwartier, dus een fiets lijkt mij ook ideaal!


-- Happy B-day to me! --

En toen was ik woensdag 10 september opeens 10 uur eerder jarig dan normaal! 's Ochtendsvroeg werd ik zingend m'n bed uit getrommeld. De hele kamer was versierd en daar stonden al m'n lieve roommates uit volle borst Happy B-day te zingen. Echt top!! Had het totaal niet verwacht, voor hun was dit tot slot een normale stagedag.

Er was stiekem heel wat voorbereiding aan vooraf gegaan, en ik had daar absoluut niets van in de smiezen gehad. Recht voor m'n neus scheen er via een laptopscherm gecommuniceerd te worden over tijdstippen en af en toe vond er een hele meeting op iemands kamer plaats om ballonnen op te blazen. Ze hadden zelfs ook een cadeautje voor me geregeld!

Ik had besloten me voor hun uit te sloven in de keuken met wat Homemade BlueBerry muffins. De echte koekenbakker kwam in me naar boven; de boel aangebrand! Laten we zeggen dat een andere oven toch ook even wennen is. Ondanks dat hebben die lieve arme huisgenootjes alle muffins opgesmuld.

's Avonds door naar de Bowlingbaan, een georganiseerd uitstapje via het stagebemiddelingsbureau. Van Strike tot Spare tot bal op een andere baan; ik heb ze wat laten zien.. Een B-day drankje gedaan en uiteraard werd ik weer toegezongen. Ik had me eigenlijk weinig voorgesteld van deze verjaardag, maar heb me zeker goed vermaakt!

Bedankt ook voor alle appjes en berichtjes op FB. Toch fijn om ook wat van het thuisfront te horen wat dat betreft :)


-- Stage --

Zo langzamerhand vond ik het tijd om m'n stage een bezoekje te brengen. Zo gezegd zo gedaan, en donderdag stond ik bij sportevenementbureau Total Sport op de stoep met stroopwafels. Deze waren hen niet onbekend en vielen goed in de smaak. Mijn eerste indruk van de collega's was overigens ook erg positief!

Hoewel ik officieel maandag pas hoefde te beginnen, had ik me als vrijwilliger aangeboden om te helpen bij de Arthur Legend Marathon op zaterdag. Arthur Lydiard was een beroemde renner en coach in Nieuw-Zeeland. Het is een van de weinige evenementen van Total Sport die niet offroad gaat, maar wel een die al een aantal jaren mee gaat. Sterker nog, dit was het 10e jaar! Het initiatief voor dit evenement kwam naast Arthur ook van Ian, die vervolgens Aaron (mijn stagebegeleider en de directeur van Total Sport) ingeschakeld heeft. Zo'n 3 jaar geleden heeft Ian een ongeluk gehad, waardoor hij zijn benen kwijt is en in een rolstoel zit. Ondanks dat, blijft deze marathon een grote passie voor hem. Het was dan ook aan hem te merken dat hij er volop van genoot.

Maargoed, donderdag had ik dus kennis gemaakt met het team, vrijdags geholpen met opbouwen en de pre-registration (ophalen van goodybags en racetags) en zaterdagochtend de marathon. En met zaterdagochtend, bedoel ik dat ik om 4:20 AM door Aaron werd opgehaald. Het is maar goed dat ik zo'n ochtendmens ben (NOT!), maar ben toch blij dat ik m'n bed ervoor uitgekomen ben. De voldoening waarmee de mensen over de finishlijn komen, maakte veel goed. Bovendien heb ik ook mijn eerste Haka performance gezien. Er deed een high school mee aan de 10 km, waaronder ook Maori's. Nadat ze allemaal de finish hadden gepasseerd en waren bijgekomen, gaven een stuk of 20 van deze scholieren ons een mooie show. Een haka is een traditionele dans die de Maori opvoeren om een indruk achter te laten of om iets te vieren. Het bevat vooral veel stampen en brullen, maar ze weten het zo over te brengen dat je respect voor ze hebt.

We waren goed op schema en rond 2:00 PM was alles afgebroken en konden we aan de terugweg beginnen. We waren zelfs al in de auto gestapt, maar we kwamen er letterlijk niet mee weg: Eventmanager Susan kwam vast te zitten in de modder met haar busje (met trailer). Hoewel we het de hele ochtend redelijk droog hadden weten te houden, kwam het nu echt met bakken uit de lucht. Met de auto van Aaron hebben we het busje er gelukkig weer uit gekregen. Uiteindelijk leverde het me wel grote bakken leftovers van de lunch op. Tegen de tijd dat we klaar waren bleek namelijk dat de lunchvrouw veel over had gehouden van de warme maaltijd. Het was zonde om weg te gooien en hier wist ik mijn huisgenootjes ook erg blij mee te maken.

Eenmaal aangekomen bij het kantoor, gebeurde er nog iets aparts. Terwijl we achteruit de oprit opreden met de trailer, koppelde deze opeens uit zichzelf los van de auto. Wat een dag! Maar eind goed, al goed. Aaron en ik namen mooi een cider mee voor onderweg. Die hadden we wel verdiend. Sterker nog, vervolgens gaf Aaron me twee hele sixpacks cider mee zodat ik thuis kon uitdelen. Bij mijn huisgenootjes kon ik niet meer stuk! Je mag hier trouwens dus gewoon drinken en rijden, zolang je maar niet te veel alcoholpercentage in je lichaam hebt. De meeste rijden bovendien in een automaat dus die hand heb je niet voor niets vrij…

's Avonds zijn Johan en ik naar de sportkroeg aan het einde van de straat gegaan. Het All Blacks Rugby team had een belangrijke wedstrijd tegen Zuid-Afrika en we wilden wel even de sfeer proeven. Het was gezellig druk in de kroeg, en hadden evengoed zicht op het scherm. Opvallend genoeg liep iedereen met een naamkaartje rond. Wat blijkt, het was eigenlijk een besloten feest..! Dat nam niet weg dat de mensen erg vriendelijk voor ons waren. We kregen de rugby-regels in het kort uitgelegd en werden voorzien van gratis drankjes. De All Blacks hebben de wedstrijd uiteindelijk gewonnen, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik van de tweede helft weinig gezien heb. De gesprekken met de Nieuw-Zeelanders waren veel interessanter. Veel leuke maar ook praktische tips gekregen die avond. Zo blijkt dat je in Nieuw-Zeeland absoluut geen en dan ook nooit fooi moet geven. Dat zit al bij de prijs bij in en maakt je zeker niet onbeschoft. Het was een gezellige manier om de locals beter te leren kennen. Tot nu toe zijn de Kiwi's (de Nieuw-Zeelanders) hele vriendelijke en behulpzame mensen! Als echte party-crashers waren we nog vrij lang gebleven. Maar no worries, de volgende dag had ik alle tijd om rustig bij te komen met m'n nieuwe fleecedeken (-thanks voor het pakketje mam).


-- In het kort --

Eerste week gehad, a lot more to go! Een aangename verassing van m'n huisgenoten en lieve berichten, maakte dat ik me zo'n 34 uur jarig heb gevoeld. Een prima verjaardagje :) M'n stage heb ik een bezoekje gebracht, de medewerkers ontmoet en meteen m'n eerste sportevent meegedraaid. Ik ben benieuwd hoe m'n stage zal lopen, maar heb er een goed gevoel bij! Het voelt ook net alsof ik hier al veel langer zit dan anderhalve week. Op zich een goed teken, denk ik dan. Morgen m'n eerste officiële stagedag en in het weekend staat weer een ander sportevent bij Total Sport op de kalender. Mij benieuwen!


Liefs, Sabien