First time for everything

Hi Folks,

Wat gaan de dagen toch snel voorbij; eerste weken stage op kantoor zitten erop, een roadtrip gedaan in het weekend, een nachtje verbleven in Taupo en na een FUN-day van stage, ben ik in het zonnetje aan de Lucas Creek (beekje achter m'n huisje) gaan zitten terwijl m'n vingers tekeer gingen op m'n toetsenbord. Voila, zie hier mijn 3e reisverslag.


Stage
-----------
Even terug naar het begin; wat ik hier eigenlijk aan het doen ben, een afstudeerstage.. Na the Legend Marathon heb ik ook m'n eerste weekjes op kantoor erop zitten. Ik kon meteen aanschuiven bij hun wekelijkse meeting zodat ik op de hoogte was van de gang van zaken. Daarna heb ik met Aaron (mijn opdrachtgever/directeur van Total Sport) besproken wat mijn project zal worden; bekijken of het haalbaar en realistisch is om een groot fietstourevent op het zuidereiland van Nieuw-Zeeland te starten. Het is een groot project en ik mag het zo goed als van begin af aan opzetten. Een mooie uitdaging. Morgen hoor ik of mijn plan van aanpak in de smaak valt. Naast m'n afstudeerproject zal ik ook deels helpen met de organisatie van de evenementen.

De werkwijze die ze hier hanteren ligt mij ook wel: flexibiliteit, vertrouwen en gemotiveerde vriendelijke mensen zijn de sleutel tot succes. Officieel werk ik dinsdag, woensdag, donderdag op kantoor waarbij er geen scheve gezichten zijn als ik wat later begin of eerder weg ga. Ik hoef me dus niet druk te maken over het opbouwen van een reputatie dat ik nipt op tijd of net te laat ben. Een reputatie waar ik in NL op een of andere manier weinig moeite voor hoef te doen.. Zolang ik er maar ben op de momenten dat het nodig is en mijn zaken in orde heb. De maandag /vrijdag mag ik zelf weten of ik naar kantoor ga of thuis werk. Ik heb de sleutel van kantoor, dus mocht er niemand zijn, heb ik alle vrijheid om toch naar kantoor te gaan.

Dat weekend zat ik 4:30am weer in de auto op weg naar mijn 2e evenement: Blackmores XTERRA Challenge, in Hunua. Deze keer met offroad tracks op een prachtige locatie ten midden van de natuur. De echte tracks heb ik niet gezien omdat ik op het basecamp (bij de inschrijvingen en finishers) aan het helpen was, maar het is niet gelogen wat men over de natuur zegt in Nieuw-Zeeland, super! En het gras lijkt altijd groener aan de overkant, maar dat is het niet? Ik zal wat foto's laten zien, want echt wel! Het enige wat de locatie meer tot z'n recht had gedaan, was wat zonneschijn. Ook op dit evenement was het namelijk vooral regenachtig en werd het een modderige bedoeling. Dat kunnen alle busjes en auto's bevestigen die aan het einde met grote moeite de heuvel opkwamen. Met hulp van een krachtige pick-up, een kabel en een aantal gespierde vrijwilligers (en ik) is het allemaal gelukt. Vervolgens het evenement afgesloten met een BBQ en cider en daarna nam de Franse stagiaire Joeva me mee naar de Hunua Falls. AWESOME! Het water nog net iets te koud om te zwemmen, maar ik heb zo'n gevoel dat ik ergens komende maanden een waterval-douche ook van m'n bucketlist af kan vinken.

Die vrijdag van datzelfde weekend was ik nog naar Auckland geweest met m'n huisgenoten, want elke vrijdag is in dat kleine cafeetje aan de haven gratis BBQ! Wij dachten 1+1=3, natuurlijk gaan wij daar even langs. Wat we niet wisten was dat BBQ in NZ enkel kan bestaan uit een witbroodje met worst en ketchup. De gebruikelijke stokbroodjes, satéstokjes, biefstukjes, hamburgers, salades, etc. staan niet gelijk aan de NZse definitie van BBQ. Desondanks hebben we een gezellige avond gehad! Wat gedronken en gepraat met locals en daarnaast kwam de meest begeerde vrijgezel van NL ook nog langs om een drankje met ons te doen. Dan heb ik het over Barry Atsma, zegt dat jullie wat? Alle andere meiden van m'n huisje wisten in ieder geval wel wie hij was, en hadden al eerder een drankje met hem gedaan. Vandaar dat hij ons nu weer opzocht na zijn opnames.


Roadtrip
-----------
Het weekend daarop was het tijd voor een roadtrip! Als we het doen, doen we het goed, dus we hadden besloten naar het noordelijkste puntje van het noordereiland te gaan: Cape Reinga, waar de Tasman Zee en Pacific Ocean samen komen. Uiteindelijk stapte ik met Jacquelien en Bart in het busje van Total Sport en de andere 4 dames van ons Dutchie House (Aafke, Carmen, Daphne, Ria) stapten in de huurauto. M'n stage zorgt dat ik niets te kort kom; ik kon niet alleen het busje lenen maar kreeg ook een gigantische coolbox, ciders en chocoladerepen mee. Het fijne van zo'n gigantische coolbox is dat er een hoop in kan. We hadden van te voren ook goed ingeslagen. Het enige wat me moesten doen, was het inladen en gaan. Daar ging iets mis. Ken je dat gevoel dat je thuis weg rijdt en denkt dat je iets vergeet, maar dat je er niet de vinger op kan leggen wat precies? We waren wel zo slim geweest de coolbox mee te nemen. Echter kwamen we er onderweg achter dat we ook zo snugger waren geweest om de wijn en toetjes in de koelkast achter te laten.. Ach ja, na een korte stop bij de supermarkt verbleven we in een motel in Dargaville. Jacq en Carmen regelden voor een mooie prijs een keurig huisje met trampoline in de achtertuin. Het werd een gezellig avondje.

Dit was overigens ook de eerste keer dat we ten eerste links reden en tweede in een automaat! Het was even wennen, maar we hebben het absoluut netjes gedaan! Ik zal niet zeggen dat er geen momenten waren dat we ons hart vast hielden of dat het hart naar plekken schoot waar het niet hoort te zitten… Maarr zonder schrammetjes zijn we overal veilig aangekomen. Dat kan ik niet zeggen over een possum die besloot de snelweg over te steken hè Bart ;) Verder werd er niet altijd binnen de lijntjes gekleurd (sorry), en is de ruitenwisser nog steeds geen knipperlicht. Je zou ook denken dat ons witte busje meer moeite had met alle heuvels en bochten dan de huurauto. Maar het tegendeel bleek waar, hoewel dat niet aan de huurauto te verwijten was; een enkele keer werd vergeten de handrem er vanaf te halen, waardoor het ook geen eerlijke wedstrijd was.

De volgende ochtend trokken we er weer op uit en hielden een stop in Kai iwi Lake. Onze volgende stop was bij Kauri, de grootste boom in heel Nieuw-Zeeland. Niet te missen en toch liepen we er bijna voorbij. Het was dat een groep mensen ons ophield. En daarna weer door, want we hadden nog een lange rit te gaan. Over de ferry en toen rijden, rijden, rijden… Uiteindelijk bereikten we Cape Reinga, en gelukkig was het uitzicht het ook waard! Althans voor 15 minuten, daarna barste de regen weer los dus doken we snel de bus weer in. Het volgende plan was avondeten bij de Famous Fish & Chips in Mangonui. Dit werd spannend, want de zaak ging volgens internet dicht om 9:00pm en wij arriveerden uiteindelijk 8:50pm! We kunnen zeggen dat we er zijn geweest, maar hoe die famous fish & chips smaakten? Geen idee, er stond namelijk een bord buiten de deur: open tot 8:00pm..! Op dat moment konden we merken dat we nog niet in het hoofdseizoen zitten, er was namelijk amper iets open. Met geluk vonden we een Indiër waar we nog snel take-off konden bestellen. Dit hebben we vervolgens met z'n allen opgesmikkeld in de achterbak van het busje (het was nog steeds aan het regenen). De volgende uitdaging was het vinden van een slaapplek. Het werd steeds later en er bleven steeds minder opties over. Het alternatief, met 7 personen in het busje slapen, kwam akelig dichtbij.. Maar gelukkig, kregen we nog een motel te pakken in Wangaroa. Wat ons de volgende ochtend beloonde met een prachtig uitzicht op een kleine haven. De eigenaresse Judy was zo aardig om ons wat tips voor de route te geven, waardoor we een bezoekje brachten aan de Rainbow Falls. Vervolgens reden we door naar Paihia, bij de Bays of Islands, waar we wat aten voor we verder terug naar huis keerden. En toen zat ons avontuur er weer op dit weekend!


Taupo
----------
Mijn avontuur ging echter nog even verder. Aaron en Brenna van Total Sport hadden maandag en dinsdag vergaderingen in Taupo over een marathon in Taupo in augustus 2015, en ik mocht mee! Zo'n 20 jaar lang hield Taupo enkel en alleen een halve marathon. Sinds Total Sport erbij betrokken is vorig jaar, is het al uitgebreid met een 5km en 10km. De volgende stap is het toevoegen van een hele marathon vanaf 2015. De vergaderingen maakten het beeld concreter.

Onderweg hielden we een korte stop in Matamata, Brenna's hometown en waar eveneens Hobbiton te vinden is. In Taupo aangekomen zijn we eerst wat gaan lunchen, dus nu kan ik ook m'n eerste keer echte sushi afvinken. Jammm! Terwijl Aaron en Brenna naar een vergadering met sponsoren en later met de gemeente vertrokken, koos ik ervoor om naar het beroemde meer te lopen. Het was prachtig helder waardoor ook de besneeuwde bergtoppen in de verte goed te zien waren. Iets verderop kon ik het ook niet laten mijn swing te oefenen bij de Hole in One. Weer iets wat ik nog nooit eerder gedaan heb, golf. Het was mooi geweest als ik de Hole-in-One in het meer had weten te bereiken, maar dat lukt blijkbaar alleen pro's of natuurtalenten. En aangezien ik geen van beide ben, was ik allang tevreden met een plons in die richting. Bovendien gaf de eigenaar van Hole in One me wel een aantal goede tips.

Vervolgens schoof ik aan bij de vergadering met het vrijwilligerscomité met Aaron, Brenna en Sally (ook Total Sport). Het was interessant om te merken hoe Total Sport veranderingen probeert door te voeren op een diplomatieke maar toch ook oprechte/informele wijze. De avond afgesloten met lekker eten en we verbleven in het gasthuis van de schoonouders van Aaron. Prachtig huis en heerlijk wakker worden met een uitzicht op het meer van Taupo.

De volgende ochtend hadden we nog een vergadering over de route/vergunningen. Daarna was het tijd voor wat actie: de nieuwe helft van de marathon verkennen met de MTB, startend vanaf Huka Falls. Dat was pas cool! Ik kreeg een gehuurde 29inch fiets waardoor ik praktisch door het parcours vloog. Helemaal vergeleken met de 26inch fietsjes van Aaron en Brenna, had ik het goed voor elkaar. Voor mij de eerste keer op een MTB in Nieuw-Zeeland, voor Brenna überhaupt de eerste keer op een MTB. Ook hier geen schrammetjes, alleen puur genieten. Het vloog voorbij! We sloten af met een korte stop bij de sponsoren en keerden terug naar Albany, Auckland. Onderweg heb ik ook een klassieke taart met een soort warme vulling gegeten. NZ staat schijnbaar ook bekend om haar taarten.


FUN-Day
---------
Dan zou je denken dat ik voorlopig wel even genoeg fun gehad heb, maar nee. Susan had een FUN-day voor kantoor geregeld. Afgelopen dagen was er een eerste keer voor alles: automaat rijden, links rijden, Cape Reinga, Taupo, sushi, thee met melk (bah), golf, etc. en nu kan ik ook kleiduifschieten afstrepen! We kregen instructies van Anthony Brogden, een wereldkampioen onder gehandicapten. Hij bracht het erg leuk en het was cool om een keer gedaan te hebben! We deden 2 rondes, waarbij ik als meest verbeterde deelneemster naar voren kwam (5x zoveel geraakt als in de eerste ronde).. Bij de lunch m'n eerste porsie Fish&Chips gegeten, wat in principe gelijk staat aan kabeljauw met patat. Maar dat maakt het niet minder lekker!

Nu ik er zo over nadenk waren de afgelopen dagen niet erg gezond voor me, maar komende dagen kan ik mooi m'n nieuwe (gesponsorde) Hoka One One trailrunners-schoenen uitproberen (!) Bovendien de hoogste tijd om nu ook op kantoor goed aan de bak te gaan.


Pfoe, misschien dat ik me voortaan toch iets zal inhouden met typen. Als je dit nog leest, bravo en tot volgende keer. Foto's komen binnenkort.

Greetz from Down Underrr,
Sabien